ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတြင္ လူထုဆႏၵျပျခင္းသည္ မဆန္းပါ။

Pic – 7 Days News Journal

ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပျခင္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈကင္းစြာ တုန္႔ျပန္ျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအတြက္ ထူးဆန္းေသာကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ထိုႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပင္ သက္ေသျပရာေရာက္သည္။ ဆႏၵမျပရ ဟူ၍ တားျမစ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီကို ဆန္႔က်င္ျခင္း ျဖစ္သည္။

တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတုိ႔က လူစုလူေဝးျဖင့္ အမ်ားသူငါ ျမင္ကြင္း၌ ဆႏၵျပျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္တခု ျဖစ္သည္။ ျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္ကို မီးေမာင္းထိုးျပေနသည္။ မီးေမာင္းထိုး မခံခ်င္လွ်င္ အစကတည္းကပင္ အခ်ိန္ရပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့သနည္းဟုသာ ေမးရပါလိမ့္မည္။

အခ်ိန္မသင့္ေသး (သို႔) ျပဳျပင္ေပးရန္အတြက္ အစျပဳေတာ့မည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးသည္ ယုတၱိတန္ပါ သလားဟုလည္း ေမးရပါမည္။

ဤေမးခြန္းမ်ားကို ဆႏၵေစာ၍ ေမးေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဆယ္စုႏွစ္ (၅) ခုနီးပါး ျဖစ္လာသည္အထိ ဘဝနစ္မြန္း၍ အထိနာကာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားဆံုးရွံဳးလ်က္ လူျဖစ္ရွံဳးေနရေသာ နစ္-နာ-ဆံုး-ရွံဳးေနရသူမ်ားအေပၚ သူတို႔ေလာက္ မခံစားရသူတိုင္းက အမွန္ပင္ စာနာငဲ့ညွာေပးရန္၊ ယိုင္းပင္းကူညီေပးရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ တမိနစ္-တရက္-တပါတ္-တလ အခ်ိန္ေစာလွ်င္ေစာသလို ထိုသူတို႔အား အထိုက္အေလ်ာက္ ပိုမို သက္သာေစႏိုင္ သျဖင့္ ေမးရျခင္းျဖစ္သည္။

လူတိုင္း မဆင္းရဲဖူးေသာ္လည္း မိမိပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ဆင္းရဲသားတို႔၏ ဘဝကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ေထာင္မက်ဖူး ေသာ္လည္း ေထာင္တြင္းငရဲ ခံစားရပံုမ်ားကို ေလ့လာၾကားသိႏိုင္သည္။ ယေန႔ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတြင္ မဆင္းရဲေသာ္လည္း၊ ေထာင္မက်ေသာ္လည္း ေနာင္တခ်ိန္ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာႏိုင္သည္ကိုလည္း ႀကိဳတင္ ေတြးထားအပ္သည္။ ေမတၱာႏွင့္ ဂရုဏာထားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းတို႔ႏွင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတုိ႔၏ အေျခခံက်င့္ဝတ္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ယိုင္းပင္းကူညီေနသူတိုင္း၏ အေျခခံက်င့္ဝတ္လည္း ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ အဓိကအက်ဆံုးမွာ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး၏ ပကတိလိုအပ္ခ်က္ဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္မွလြဲ၍ အျခားမရွိပါ။ ယခုအခါ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကိုတိုက္ဖ်က္ရန္ သမၼတမွအစ လူထုတရပ္လံုးက စိတ္အားထက္သန္ေနၾကသည္။ အဓိကအက်ဆံုးကို မျမင္ဘဲ၊ ျမင္သည့္တိုင္ေအာင္ ဆႏၵမရွိဘဲ၊ ဆႏၵရွိသည့္ တိုင္ေအာင္ အျခားကိစၥမ်ားကို ဦးစားေပးရန္ ဆံုးျဖတ္စီစဥ္ေနလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသည္ဟု မဆိုထိုက္ေတာ့ပါ။

ယေန႔ ၂၆-၉-၂ဝ၁၁ ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိ့ဳ၌ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတုိ႔က ဆႏၵျပျခင္းသည္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ေရြႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ (၄) ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ လူထုလိုလားခ်က္ မျပည့္ဝေသာ အေၾကာင္းရင္းခံက ယခုတိုင္ ဆက္စပ္မႈရွိေနေသာေၾကာင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတို႔၏ အစဥ္အလာ အရ ဤေန႔ကို ေရြးခ်ယ္လႈပ္ရွားျခင္းသည္ အျပစ္ဆိုစရာ မရွိပါ။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူတုိ႔၏ သဘာဝႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈ သေဘာကို ႏိုင္ငံေရးရႈေထာင့္မွေန၍ ႀကိဳတင္ နားလည္ထားပါက အျပစ္တင္ရန္ စိတ္ေစာမိၾကမည္ မဟုတ္ပါ။

ပို၍ရွင္းေအာင္ ဆိုရလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးမ်ားသည္ အမ်ားသူငါ အာရံုစိုက္တတ္သည္ျဖစ္၍ အဆိုပါေန႔မ်ဳိးကိုမွ ေရြးခ်ယ္လႈပ္ရွားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို ျဖစ္ေစတတ္သည္။

ဒီမိုကေရစီတြင္ မတူကြဲျပားေသာ လူေပါင္းစံု၊ အေတြးအေခၚေပါင္းစံု၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါင္းစံု၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာေရးေပါင္းစံု ပါဝင္ေနၾကသည္။ မိမိသေဘာ၊ မိမိကဲ့သို႔ မဟုတ္လွ်င္ စိုးရိမ္ပူပင္စြာျဖင့္ ျပစ္တင္ေဝဖန္ျခင္းကို ဒီမိုကေရစီ ရပိုင္ခြင့္အေနျဖင့္ နားလည္ေပးႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူထုလႈပ္ရွားမႈတခုအေပၚ အေၾကာင္းျပဳလ်က္ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္သာမႈမ်ားျဖစ္ေစႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြကာ အားေပးေထာက္ခံျခင္းက မိမိတို႔ေမွ်ာ္မွန္း စီစဥ္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ ေအာင္ျမင္ေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ျဖင့္ ျပဳမူအပ္ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔သည္ ထိုသို႔မတူကြဲျပားသည္မ်ားကို စုစည္း၍ အင္အားတခု ဖန္တီးယူႏိုင္ၾကျမဲ ျဖစ္သည္။ ယခုပင္လွ်င္ မတူကြဲျပားမႈမ်ားကို ေျပလည္ေအာင္ စုစည္းႏိုင္မည့္ အခြင့္ေကာင္းႀကီး ေပၚလ်က္ရွိ ေနသည္။ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးသည္ လူထုအင္အား လိုအပ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။

လြင္ေအာင္စိုး

၂၆-၉-၂ဝ၁၁

Download Word – here

Download PDF – here